Kızlık Elbisesi ve Kızlık Belgesi

“Kızlık elbisesi ve kızlık belgesi” üze­rinde, bekâret ve nişan maddelerinde durmuştuk. Dede Korkut’ta dendiği gi­bi, “oğlu olan evermiş, kızı olan göçür­müş”, yani çeyizi ile birlikte. Bunun için göçten, yani gelinlikten önce, kızların el­bise, şapka, baş ve diğer bellilikleri, baş­kadır. Kızların ergenlik çağına gelmele­riyle, saç şekilleri de değişiyordu. Kaşgarlı Mahmud bu kızlar için, “kız örgülü saç sahibi oldu (örgüçlendi)” veya “kız zülüftendi (kesmelendi)” diyordu. Tür­kistan’da bekâr kızlar, yaygın olarak börk giyinirlerdi. Anadolu’da ise “gelin­lik başı”, kızlıktan gelinliğe bir geçiş sembolüdür. Bir Kırgız Türk atasözün­de, “ince sesle konuşmakla evli kadın kız olunmaz”, deniyordu. Yani kızı, ka­dından ayıran ince sesidir demek istiyor­lardı. Bunun için Dede Korkut’taki yi­ğitler, hep “kızın gökçeği “ni arıyorlardı. Müslüman olmayan Türklerde kızlar, Şaman âyinleriyle kurban törenlerini, seyredebilirlerdi. Evli kadınlar ise, sey­redemezlerdi. Çünkü koca evinin ruhları, kendisine yabancıydı. Çünkü kendisi, el kızıdır. Türk Mitolojisi’nde kızlar hep, “üç kız, yedi kız, dokuz kız, kırk kız” gi­bi mitolojik ve kutlu rakamlarla anılır­lar. Bunlar daha çok yıldızlar ile burç­ların adları olmalıdırlar.